Het natuurmonument Prebisch Poort - een van de beroemdste rotsformaties in Tsjechië
Gelegen op 3 km van Hřensko, vlakbij de Duits-Tsjechische grens, is de rotspoort het symbool van het Nationaal Park Boheems Zwitserland. Met een hoogte van 16 m, een overspanning van bijna 27 m en een boogbreedte van 7-8 m is het de grootste zandstenen rotspoort in Europa.
Mooie uitzichten zijn mogelijk vanaf de toegankelijke rotsen boven het restaurant "Sokolí hnízdo" (gebouw uit 1881). De Prebisch Poort trekt bezoekers sinds het einde van de 18e eeuw. Het grote aantal bezoekers heeft geleid tot toenemende erosie in de bovenste delen en schade aan de poort. Daarom werd de toegang tot de poort voor toeristen in 1982 verboden. Het doel van de beschermingsmaatregelen is om de huidige toestand en de natuurlijke ontwikkeling van de zandstenen kliffen te behouden en de negatieve antropogene invloed te minimaliseren.
In 2009 stond de Prebisch Poort op de shortlist van de "Nieuwe Zeven Wereldwonderen", waar het een van de 77 halve finalisten was. Jaarlijks bezoeken meer dan 200.000 bezoekers uit binnen- en buitenland dit natuurmonument.
De monumentale rotsbrug fascineert echter niet alleen de bezoekers die naar de Prebisch Poort klimmen, maar ook wetenschappers. Zij breken zich al jaren het hoofd over de vraag waarom de Prebisch Poort niet lang geleden is ingestort. De rotsboog is namelijk te dun en te broos om de spanning van zijn eigen gewicht en de herhaalde uitzetting en inkrimping van de rots als gevolg van schommelingen in de omgevingstemperatuur te weerstaan. De wetenschappers concludeerden dat de Prebisch Poort eigenlijk gevormd is door twee onafhankelijke rotsen (zie de illustratie bij de Prebisch Poort met deze twee rotsen in verschillende kleuren). Dit betekent dat de boog niet onder zoveel spanning staat dat hij breekt. Het zou anders zijn als de rotsboog aan beide zijden stevig met de rotsmassa was verbonden. Niettemin wordt de boog voortdurend gecontroleerd en gemeten met speciale meetapparatuur die elke beweging registreert. Deskundigen observeren ook het verval van het oppervlak van de poort als gevolg van verweringsprocessen door langdurige luchtvervuiling en de reacties van de rots op zure regen.
Mooie uitzichten zijn mogelijk vanaf de toegankelijke rotsen boven het restaurant "Sokolí hnízdo" (gebouw uit 1881). De Prebisch Poort trekt bezoekers sinds het einde van de 18e eeuw. Het grote aantal bezoekers heeft geleid tot toenemende erosie in de bovenste delen en schade aan de poort. Daarom werd de toegang tot de poort voor toeristen in 1982 verboden. Het doel van de beschermingsmaatregelen is om de huidige toestand en de natuurlijke ontwikkeling van de zandstenen kliffen te behouden en de negatieve antropogene invloed te minimaliseren.
In 2009 stond de Prebisch Poort op de shortlist van de "Nieuwe Zeven Wereldwonderen", waar het een van de 77 halve finalisten was. Jaarlijks bezoeken meer dan 200.000 bezoekers uit binnen- en buitenland dit natuurmonument.
De monumentale rotsbrug fascineert echter niet alleen de bezoekers die naar de Prebisch Poort klimmen, maar ook wetenschappers. Zij breken zich al jaren het hoofd over de vraag waarom de Prebisch Poort niet lang geleden is ingestort. De rotsboog is namelijk te dun en te broos om de spanning van zijn eigen gewicht en de herhaalde uitzetting en inkrimping van de rots als gevolg van schommelingen in de omgevingstemperatuur te weerstaan. De wetenschappers concludeerden dat de Prebisch Poort eigenlijk gevormd is door twee onafhankelijke rotsen (zie de illustratie bij de Prebisch Poort met deze twee rotsen in verschillende kleuren). Dit betekent dat de boog niet onder zoveel spanning staat dat hij breekt. Het zou anders zijn als de rotsboog aan beide zijden stevig met de rotsmassa was verbonden. Niettemin wordt de boog voortdurend gecontroleerd en gemeten met speciale meetapparatuur die elke beweging registreert. Deskundigen observeren ook het verval van het oppervlak van de poort als gevolg van verweringsprocessen door langdurige luchtvervuiling en de reacties van de rots op zure regen.